- جاسم جدگال
- دوشنبه ۲۸ فروردين ۹۶
هنرستان فنی فاروق اعظم
تنها هنرستان دریایی استان سیستان و بلوچستان
هنرستان صنعتی یعقوب لیث(نام پیشین هنرستان فنی فاروق اعظم) در راستای اهداف توسعه رشته های فنی و حرفه ای و شناخت استعدادهای دانش آموزان و هدایت آنها به سمت اشتغال مفید و ایجاد آمادگی نسبی برای ادامه تحصیل در رشته های علمی و کاربردی در فضای فعلی با 4 رشته(برق،راه و ساختمان،اتومکانیک،ماشین ابزار) رسما آغاز به کار کرد و در آن زمان این هنرستان تنها واحد آموزشی مقطع متوسطه در جنوب استان بوده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در
سال 1358 به هنرستان فنی فاروق اعظم تغییر نام یافت و با پیگیری های جناب آقای
قربانی رئیس وقت هنرستان و مساعدت جناب آقای دکتر احراری کارشناس مسئول علوم و
فنون دریایی وزارت آموزش و پرورش در سال تحصیلی 70-69 رشته ناوبری و مکانیک
موتورهای دریایی به رشته های دایر در هنرستان اضافه شد و عنوان هنرستان به هنرستان
فنی و علوم دریای فاروق اعظم تغییر نام یافت.با توجه به پتانسیل های موجود در
منطقه ساحلی چابهار برای تامین نیروهای فنی برای صنایع دریایی نظیر بنادر و
کشتیرانی،شیلات،صنایع لنچ سازی و ... رشته های علوم و فنون دریایی مورد استقبال زیادی قرار
گرفتند بطوریکه مسئولین هنرستان رشته ی مخابرات دریایی را در سال 73-72 به رشته
های دایر هنرستان اضافه نمودند.
در سال تحصیلی 80-79رشته های مهارتی کاردانش که با آغاز نظام جدید آموزشی در سال 73-72 در هنرستان تاسیس شده بودند،از آن منفک شدند و هم اکنون هنرستان با 6 رشته (الکتروتکنیک – ناوبری - مکانیک - الکترونیک و مخابرات – کامپیوتر(سال 95-96 حذف گردید) – ساختمان ) در حال فعالیت میباشد.
- جاسم جدگال
- شنبه ۱۱ دی ۹۵
موضوعات
-
معرفی
(۲)
- معرفی هنرستان (۱)
- معرفی چابهار (۱)
چابهار، تنها بندر ایران در کناره اقیانوس، نه تنها برای ایران، که برای ۶ کشور آسیای میانه از اهمیت استراتژیک ویژه‌ای برای حمل و نقل برخوردار است. چابهار که با گرم‌ترین زمستان و خنک‌ترین تابستان در میان بنادر جنوبی ایران از گردشگران و شهروندانش میزبانی می‌کند، جاذبه‌های طبیعی خیره کننده‌ای را خود جای داده است، که تا به امروز آن‌طور که باید شناخته نشده است. با کجارو همراه باشید، تا با بهشت گمشده گردشگری ایران بیشتر آشنا شویم.
موقعیت جغرافیایی
شهرستان چابهار با مساحتی حدود ۱۷۱۵۵ کیلومتر مربع در منتهی‌الیه جنوب شرقی ایران در کنار آب‌های گرم دریای عمان و اقیانوس هند قرار گرفته است. این شهرستان از جانب شمال به شهرستان‌های ایرانشهر و نیک شهر، از جنوب به دریای عمان، از شرق به پاکستان و از غرب به استان‌های کرمان و هرمزگان محدود است.
بندر چابهار با وسعتی بالغ بر ۱۱ کیلومتر مربع در ارتفاع ۷ متر از سطح دریا قرارگرفته است.. فاصله هوائی شهرستان چابهار تا تهران ۱۴۵۶ کیلومتر و فاصله زمینی از طریق جاده ایرانشهر- کرمان ۱۹۶۱ کیلومتر است. بندر چابهار هم‌عرض جغرافیایی بندر میامی در شبه‌جزیره فلوریدای آمریکا است و دارای شرایط آب و هوایی کاملاً همانند بندر میامی است. چابهار در ۲۲۸۶ کیلومتری تهران قرار گرفته است. فاصله آن تا زاهدان ۷۲۱ کیلومتر و تا بندر کراچی ۹۰۰ کیلومتر است. فاصله بندر چابهار تا مرکزاستان ۷۳۸ کیلومتر میباشد. این شهرستان حدوداً دارای ۳۰۰ کیلومتر مرز آبی در دریای عمان میباشد.
خلیج چابهار که با بریدگی طبیعی و استثنایی خود، بزرگ‌ترین خلیج ایران در پیرامون سواحل دریای عمان به شمار می‌رود، نزدیک‌ترین آبراه به اقیانوس هند است.
اهمیت استراتژیک چابهار
بر اساس پیش بینی محققان سازمان ملل در زمینه حمل و نقل بین‌المللی، حدود نیمی از حمل‌ونقل جهان میان خاور دور با سایر نقاط دنیا انجام می‌شود. از مجموع ۳ کریدور حمل‌ونقل جهانی که کارشناسان سازمان ملل برای این امر پیش بینی کرده‌اند، ۲ کریدور از ایران می‌گذرد و چابهار نقطه عبور جنوبی‌ترین کریدور شرقی–غربی جهان خواهد بود. این کریدور از «دروازه ابریشم» در چین آغاز می‌شود و قلب اقتصاد این کشور یعنی استان کانتون را تغذیه کرده و به سرزمین آسیای جنوب شرقی می‌پیوندد و پس از طی این مسیر وارد هندوستان شده و با پوشش مهم‌ترین شهرهای این ناحیه مانند کلکته، ناکپور، جایپور، حصیرآباد، کراچی و بن قاسم به چابهار می‌رسد.
بندر چابهار آسان‌ترین و راهبردی‌ترین راه دسترسی به آب‌های آزاد برای ۶ کشور محاط در خشکی در آسیای میانه است.
بندر چابهار به دلیل موقعیت راهبردی، که نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آب‌های آزاد است از اهمیت فراوانی برخوردار است و سازندگی و سرمایه‌گذاری فراوانی در آن صورت می‌گیرد؛ از جمله ساخت اسکله و افزایش گنجایش بارگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما و ساخت راه‌آهن به سوی آسیای میانه و احداث فرودگاه بین‌المللی. این بندر یکی از مهم‌ترین چهارراه‌های کریدور شمال-جنوب بازرگانی جهانی است.
وجه تسمیه
گمان غالب این است که نام چابهار تغییریافتهٔ چهاربهار است چرا که این منطقه همیشه آب و هوای بهاری دارد. گمانه دیگر این است که چون در قدیم مردم چابهار به این بندر چه بار می‌گفتند (به معنای اینکه از مسافران می‌پرسیدند که چه باری دارند) پس چابهار تغییریافتهٔ «چه بار» است. جابهار در گویش محلی مردم این منطقه به کسانی گفته می‌شود که در اطراف چاه آب سکنی گزیده‌اند در شهر چابهار جهت تأمین آب مورد نیاز مردم در زمان قدیم از چاه‌هایی که مردم حفر می‌کردند استفاده می‌شده است و چه به معنای چاه آب و بار به معنای پیرامون. این اصطلاح به مرور زمان با ورود غیربومیان به شهر و توسعه شهر آن به چابهارو چهار بهار تغییر یافته است.
آب و هوا
چابهار گرم‌ترین نقطه کشور در زمستان و خنک‌ترین بندر جنوبی ایران در تابستان است. متوسط دمای بیشینه (در خرداد ماه) طی یک دوره ۷ ساله ۳۱ درجه سانتی‌گراد، متوسط دمای کمینه (در دی ماه) ۱۹ درجه سانتی‌گراد، و متوسط دما در طول سال ۲۶ درجه سانتی‌گراد است. به طور کلی آب و هوای چابهار دارای کمترین تغییرات در فصول چهارگانه سال است و درجه رطوبت تنها در دو ماه از سال (اردیبهشت و خرداد) بالا می‌رود. برای مثال، هوای شهر چابهار در تابستان از تهران خنک‌تر است.
جاذبه‌های گردشگری چابهار
تالاب لیپار (تالاب صورتی)
لیپار از مناطق زیبا و طبیعی چابهار به شمار می‌رود. تالاب لیپار در نزدیکی روستای رمین و در ۱۵ کیلومتری شرق چابهار در مسیر جاده ساحلی چابهار - گواتر قرار گرفته است. رویش گونه‌های بلوط و گزنه در آب صحنه فوق‌العاده زیبایی خلق کرده که در هیچ جای دیگر ایران دیده نمی‌شود. در این تالاب زیبا، پرندگانی چون لک لک، طاووس، کبک و مرغ ماهی خوار زندگی می‌کنند.
وجود پرندگانی چون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، زیبایی این منطقه را دوچندان نموده است. علاوه بر این در این منطقه پنبه‌های وحشی می‌روید که مردم منطقه از آن تشک و بالشت تهیه می‌کنند.
جذر و مد قرمز در چابهار، از جمله دیدنی‌های سواحل جنوبی استان سیستان و بلوچستان است که بازدیدکنندگان را به تعجب وا می‌دارد. اوج زیبایی این پدیده در دره لیپار قابل مشاهده است، جایی که به آن تالاب صورتی می گویند. در مورد رنگ قرمز این پدیده که محصول فعالیت پلانکتون‌هاست توسط کارشناسان محیط زیست استان توضیحاتی ارائه شده است:
وجود پلانکتون‌های گیاهی زیاد در منطقه (۹۰ درصد پلانکتون‌های گیاهی در این حوزه یافت می‌شوند)، وفور مواد آلی و معدنی که از طریق رودخانه‌ها و خورهای متصل به خلیج به این حوزه هدایت می‌شوند، باعث افزایش زیاد تولید بیولوژیکی در بعضی از فصول سال خواهد شد به طوری که این عوامل به همراه جریانات دریایی حاصل از طوفان‌های مونسون که از ویژگی‌های منحصر به فرد حوزه اقیانوسی دریای عمان است، موجب افزایش بیش از حد تعداد پلانکتون‌های گیاهی در ماه‌های بعد از فصل مونسون (که از اواسط خرداد شروع تا اواسط شهریور ادامه خواهد داشت) می‌شود که این تعداد در آذر ماه به حداکثر میزان خود می‌رسد.
کنار این تالاب زیبا نیز دشتار قرار دارد که بومیان به آن عروس نیز می گویند. علت این نامگذاری، زیبایی منطقه و وجود درختان سرسبز و خرم است که می‌تواند پذیرای علاقه‌مندان به طبیعت باشد. دشتار در زبان بلوچ به دخترانی اطلاق می‌شود که هنوز عروسی نکرده و به عبارتی در مرحله نامزدی به سر می‌برند. در این منطقه پنبه‌هایی وحشی به عمل می‌آید که بومیان از آن تمشک و بالش تهیه می‌کنند. همچنین این منطقه، تاریخی طولانی را یدک می‌کشد و دارای جاذبه‌هایی از جمله چاه‌های عمیق و گورستان‌های تاریخی است.
ساحل صخره‌ای (دریا بزرگ)
در دریا بزرگ معمولاً دریا خشمگین و پر جوش و خروش هست.موج‌های سهمگین بعد از برخورد با صخره‌های کنار ساحل چندین متر به هوا پرتاب می‌شوند که جلوه‌ی بی نظیری به این ساحل می‌دهند. ارتفاع این امواج به ۱۵ متر می‌رسد و در فصل مرداد و مصادف با وزش بادهای موسمی است.
تپه‌های گل فشان چابهار
تپه‌های گل فشان یکی از جاذبه‌های منحصر به فرد در دنیاست. در شمال غربی چابهار و در ۲۰ کیلومتری روستای کهیر سه تپه کوچک گل فشان به ارتفاع ۲۰-۱۰ متر وجود دارد که دوتای آنها از چندین سال پیش خاموش شده و سومین آنها که هنوز فعال است، گلی سرد و طوسی رنگ از دهانه آن تراوش می‌کند.
این تپه‌ها با پرتاب حباب‌های گل و لای از ژرفای زمین، چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند، مردم محلی از این گل و لای برای درمان بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های پوستی استفاده می‌کنند.
کوه‌های مریخی
کوه‌های مریخی یا مینیاتوری به موازات دریا از منطقه کچو تا نزدیکی‌های خلج گواتر کشیده شده‌اند. رنگ تقریباً سفیدرنگ کوه (چیزی میان طوسی و سفید) با واریزه‌های بسیار در پای آن، وجود گرما و حرارت و شرجی هوا و رطوبت نسبتاً بالا و سوی دیگر آن دریا که به‌این منظره آغوش گشوده است، مناظری رؤیایی و تخیلی را در ذهن بیننده پدید می‌آورد. همین منظره منحصربه‌فرد که جاده چابهار – گواتر آن را به دو نیم تقسیم کرده، باعث شده تا این جاده به یکی از زیباترین جاده‌های ایران تبدیل شود. یک‌سو کوه‌های مخروطی مریخی با آن رنگ خاکستری خیال‌انگیز و سوی دیگر دریای سبز و ماسه‌های اندکی سرخ با درختچه‌های بیابانی در کرانه آن.
جنگل حرا
این جنگل زیبا در ناحیه ساحلی خلیج گواتر در نزدیکی محلی که رودخانه باهوکلات به دریای عمان می‌ریزد قرار دارد. حرا درختهچه ای است که در مرداب‌های نواحی گرم در کرانه‌های عربستان، مصر و جنوب ایران می‌روید.
در جنگل‌های حرا گل‌ها شبیه گل‌های شاه‌پسند و میوه به شکل کپسول تخم مرغی است که درون آن یک دانه وجود دارد و با دو شکاف باز می‌شود؛ گلدهی در دو فصل بهار و پاییز صورت می‌گیرد.
حرا گونه‌ای آفتاب‌پسند است که بستگی به شرایط زیستی به بلندی پنج تا ده متر می‌رسد، ریشه در این گونه سطحی و مشتمل بر یک ریشه عمودی کوتاه و تعداد زیادی ریشه جانبی مورب است.
حرا دارای ریشه‌های هوایی به نام ریشه‌های تنفسی است، در سطح این ریشه‌ها عدسک‌های فراوانی وجود دارد که کار تنفس و تبادلات گازی گیاه را میسر می‌سازد.
رودخانه باهوکلات
این رودخانه یکی از پرآب‌ترین رودهای بلوچستان و عامل اصلی حیات در جنوب این منطقه محسوب می‌شود، اینجا محل زندگی تمساح ایرانی است، این جانور بازمانده مزندگانی است که در حدود ۲۶۵ میلیون سال پیش می‌زیسته اند.
رودخانهٔ باهوکلات از کوه پیرآباد در ۴۷ کیلومتری چنوب شرقی ایرانشهر و ۳۸ کیلومتری شمال غربی سرباز سرچشمه می‌گیرد و به نام رودخانه رگاب (ریگاب) دهستان سرباز را به سوی جنوب شرقی طی می‌کند.
در حوزه حیات وحش نیز تمساح پوزه کوتاه برجسته‌ترین موجود منطقه چابهار است که به طور طبیعی و آزاد زندگی می‌کند.
زیستگاه اصلی این تمساح که به نام محلی گاندو خوانده می‌شود، حدود ۳۸۰ هزار هکتار مساحت دارد که بخشی از آن در چابهار و بخش دیگر آن در شهرستان ایرانشهر واقع شده است.
تمساح پوژه کوتاه در برکه‌های راسک، باهوکلات و باتلاق‌های دلگان و کلانی زندگی می‌کند و تنها نوع تمساح ایران است که ارزش ملی و بین المللی دارد. طول این جانور تا چهار متر می‌رسد و قوی‌ترین عضو آن دمش است.
اسکله‌های ماهیگیری
در چابهار چندین اسکله صیادی وجود دارد که دو اسکله صیادی (تیس) و (رمین) از بقیه دیدنی‌ترند.
اسکله تیس در داخل محوطه و اراضی منطقه آزاد و اسکله رمین در ۱۰ کیلومتری شرق چابهار قرار دارد، تماشای کشتی‌ها و قایق‌های صیادی و صیادان و صید انواع ماهی‌ها و شاه میگو که از محصولات دریایی هستند، دیدنی است.
مقبره امامزاده غلامرسول
این مقبره متعلق به شخصی به نام سید محمد است و مورد توجه مسلمانان هند و ایران بوده و هر سال ۱۵ ذی‌القعده مراسم خاصی در آنجا اجرا می‌شود، این مقبره در شهر چابهار و در بلوار شهید ریگی واقع شده است.
در کتاب فرهنگ مردم بلوچ نوشته عبدالله ناصری آمده است:
قلعه تیس (پرتغالی‌ها)
بندر تاریخی تیس با قدمت بیش از دو هزار سال در دهانه خلیج چابهار جا گرفته است. همچنین قلعه پرتغالی‌ها بر فراز تپه‌ای مشرف به جاده چابهار – تیس و در پنج کیلومتری شهر چابهار قرار دارد. قلعه تیس به ابعاد ۲۴ در ۹۵ متر ساخته شده و مصالح به کار رفته در آن، آجر، سنگ و گچ است. در ورودی در بخش شرقی قرار دارد. در این قلعه هشتی بزرگ با اتاق‌های بسیار و ایوان اختصاصی نیز وجود دارد که طرز ساختن آن شبیه به کاروانسراهای شاه عباسی بوده و در زمان شاه سلیمان صفوی ساخته شده است.
علاوه بر آن، در سمت ساحل دریای عمان قلعه دارای دو برج دیده بانی است که برج سمت راست به صورت یک اتاق ایوان دار و یک شاه نشین روی مجمعی مکعب مستطیل پی سازی شده و استفاده از برج علاوه بر دیده بانی، به صورت چراغ دریایی نیز بوده است.
گوشه‌های حیاط قلعه آثاری از آب انبارها دیده می‌شود که از سنگ و ساروج و گچ ساخته شده‌اند. در بیرون دیوار بلند قلعه آثار چاهی وجود دارد که در سنگ صخره کنده شده و لبه چاه با استفاده از سنگ و ساروج محکم شده است. قدمت قلعه تیس به دوره اسلامی بازمی گردد و با شماره ۵۵۵ در فهرست آثار ملی ایران به عنوان یک اثر ملی تاریخی به ثبت رسیده است. (سال ۱۳۴۵ هجری شمسی) بازدید از قلعه تیس که ویرانه‌های آن نشانه رشادت و پیروزی ایرانیان بر استعمار پرتغال است به همه گردشگران توصیه می‌شود. محوطه‌ای که قلعه تیس بر آن بنا شده به دوران پیش از اسلام بازمی گردد. این قلعه در حال مرمت است.
ساختمان قدیمی تلگراف‌خانه
ساختمان قدیمی تلگراف‌خانه، قدیمی‌ترین بنای مدرن منطقه است. بنای مذکور توسط انگلیسی‌ها اواخر دوران قاجار در سال ۱۸۶۴ میلادی برای رونق دریانوردی، تجارت و ایجاد ارتباط بین هند، گواتر، جاسک و بندرعباس بنا شد. این بنا، ساختمانی با نام «بنلگو» با ویژگی‌های معماری نواحی گرمسیری است که رواق هلالی دور تا دور ساختمان بر آن گواهی می‌دهند.
بنای تلگراف‌خانه از معدود بناهایی است که در زمان حکومت قاجار در این بندر ساخته شد. بنایی دو طبقه که الوارهای چوبی کف اتاق‌ها، راه پله‌ها و پاگردها را نقش داده و سقف‌ها با پوششی از تیرهای چوبی استحکام یافته است. وجود سایه بان های شیروانی، سفالی و قوس‌های هلالی، این بنا را منحصر به فرد کرده است. این اثر زیبا با شماره ۲۱۱۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
قدمگاه خضر
قدمگاه خضر در جنوب غربی چابهار در محلی به نام «سپوزه» از توابع بخش مرکزی واقع است. خواجه خضر از بزرگان و مردان نیکنام چابهار و مورد احترام بومیان است. از وی مقبره‌ای بر جای نمانده است زیرا مردم معتقدند وی زنده و حامی دریا، لنج ها و قایق‌هاست اما دارای قدمگاهی است که پیروانش به زیارت آن می‌شتابند. در قدیم مراسم خاصی در این قدمگاه برپا می‌شد. خیرات کردن خرما و حلو یا قربانی کردن گوسفند توسط حاجتمندان به ویژه در این قدمگاه مرسوم است. بسیاری از دریانوردان پس از پایان سفر و رسیدن به ساحل در این قدمگاه شمع روشن می‌کنند.
غارهای سه گانه
در دامنه کوه شهبازبند، حدود ۲۵ متر بالاتر از سطح زمین، دو غار مصنوعی و یک غار طبیعی در کنار هم قرار دارند که این سه غار را مردم بومی «بان مسیتی» می گویند. در زبان بلوچی، «بان» مرد صالح و خداپرست و تارک دنیا را می گویند و «مسیتی» معبد و پرستشگاه خوانده می‌شود. در درون یکی از غارها که طبیعی و کوچک است یک آرامگاه مکعب و صندوقچه‌ای که ارتفاع گنبد آن ۴۰ سانتیمتر است دیده می‌شود. روی دیوارهای سه طرف گنبد، با جوهر قرمز و بنفش، خطوط و علاماتی نقش بسته که بیشتر به خط «گجراتی» و خطوط هندی شباهت دارد.
غار دوم به فاصله هفت قدم در سمت راست این غار، با سکویی از گچ و سنگ ساخته شده است. بر بدنه این سقف طبیعی، آثار تراش و ابزار کار به خوبی پیداست. دهانه غار ۸۰ سانتیمتر است. غار سوم به فاصله ۵۰ متر در سمت چپ غار اصلی قرار دارد که طول قوس دهانه آن ۲۰ متر است. در درون آن به فاصله کمی پس از ورود حفره‌ای عمومی قرار دارد که گویا به جایی در دل کوه و در عمق آن متصل است. به نظر می‌آید که این غارها در زمره یک واحد تأسیساتی و ساختمانی و به منزله توقفگاه‌ها یا مذبح یا پرسشتگاه بوده است که سکویی برای انجام اعمال مذهبی یا تشریفات دیگر در سرتاسر پهنه جلوی هر سه غار ساخته بودند.